In the picture - multidisplinaire artieste

Na haar studie filmregie en scenarioschrijven aan het RITCS School of Arts in Brussel, werkte Sarah Baur als assistent-regisseur, regisseur en journaliste voor film en televisie. Ze maakte ook generieken voor jongerenprogramma’s, muziekvideo’s, experimentele video voor theater en de kortfilms MetaFoor en YANA. Daarnaast regisseerde en acteerde ze voor theater met de zelf geschreven jeugdtheatervoorstellingen Wie Niet Gezien Is, Is Weg en De Reus en de voorstellingen voor volwassenen Blackfacing/Whitewashing en Pauline. Ze was ook te zien in voorstellingen van Jérôme Bel, Davis Freeman en een kortfilm van Mohamed Ouachen. CLMT SHIFT ART is de eerste lange documentaire van Sarah en gaat over hoe klimaatverandering raakt aan de artistieke praktijk.

Concentreer je op wat je tevreden maakt in je werk.

Kan je ons iets vertellen over jouw achtergrond en waar je nu staat in je carrière?

Sarah: “Ik heb een multidisciplinaire praktijk als regisseur, actrice, auteur, monteur en vormgever, maar sinds de pandemie ben ik mij vooral opnieuw gaan toeleggen op het audiovisuele aspect. Ik werk nu zowel aan fictie(kort)films als aan documentaires. Daarnaast maak ik muziekvideo’s en promotiefilms voor de culturele sector.”

“In mijn eigen werk buig ik me graag over ethische kwesties rond ongelijkheid en diversiteit, klimaat en ecologie, de strijd tegen extreemrechts, feminisme, vluchtelingenkwesties, … Elk project start met de noodzaak om zichtbaar te maken wat mij triggert en waarvan ik vind dat er te weinig aandacht voor is, maar ik wil gaandeweg ook graag inzicht verwerven en bijleren. Ik ben ontzettend nieuwsgierig en hou ervan om kennis te sprokkelen en te ordenen in een voor mij bevattelijk en tegelijk poëtisch kader. Daarbij zijn ritme en intuïtie mijn leidraden. Ik werk heel gevoelsmatig, zoals veel kunstenaars.”

Wanneer had je behoefte aan steun in je loopbaan en waarom? Wat waren jouw moeilijkheden en jouw vragen op dat moment?

Sarah: “In de eerste lockdown werd ik overvallen door paniek. Niet alleen omwille van de ziekte, maar vooral omdat ik erg onzeker was over hoe het beleid zich zou opstellen ten opzichte van de kunstenaars. We hadden net de protesten tegen de besparingen in de kunsten en de zorg gedaan, net omdat het er al niet bepaald rooskleurig uitzag. Ik heb toen iedereen gevraagd of ze werk hadden voor mij als monteur, daar had ik ook ervaring in en het is iets dat ik van thuis uit kan doen. Het deed mij herontdekken dat ik er best goed in ben en dat ik het graag doe. Die relatieve werkzekerheid gaf mij rust om even stil te staan bij wat ik nog graag wil verwezenlijken en wat ik daarvoor nodig heb of in gang moet zetten. Ik heb talent om vooral de obstakels op mijn weg te zien en niet zozeer de mogelijkheden. Die obstakels maak ik in mijn hoofd groter dan nodig is. Nu was het mijn leeftijd. Ik was mezelf ervan aan het overtuigen dat ik, nu ik vijftiger ben, niet meer aantrekkelijk zou zijn voor opdrachtgevers of dat ik mijn eigen projecten niet gesleten zou krijgen. Ik voelde me onzeker.”

“Daarnaast ontbreekt het mij als introverte extrovert (ja, die bestaan) aan een professioneel netwerk. Ik wist niet zo goed hoe ik daar aan kon beginnen, voelde mij ook daar heel onzeker. Ik vroeg mij af of er een manier is om aan netwerken te doen, die bij mijn persoonlijkheid past, in plaats van dat ik me verplicht zou voelen om mij aan te passen aan wat ik dacht dat netwerken van ons verlangt. Want dat vergroot mijn weerstand alleen maar.”

Naast de groepsworkshops had ik zeker ook nood aan die persoonlijke aanpak.

Hoe heeft het mediartist-programma jou geholpen? 

Sarah: “Het was goed om nog eens te kijken naar hoe ik mij beter kan profileren in mijn CV en portfolio. Al moet ik zeggen dat ik nog niet alles geïmplementeerd heb. Het vraagt veel tijd en energie. Maar ik weet wel hoe ik het kan aanpakken nu. Het meeste heb ik gehad aan een gesprek met coach Nathalie. Ze kon uit het gesprek goed distilleren wat mijn pijnpunten waren en haar advies was er op gericht om anders naar mezelf te kijken en na te denken over mogelijkheden die bij mij passen, eerder dan mezelf te kleineren omdat ik niet voldoe aan wat ik denk dat de verwachtingen zijn.”

“Omwille van de Covid-maatregelen was er tijdens het traject weinig tot geen mogelijkheid tot netwerken en dat vind ik echt ontzettend jammer. Ik had heel graag de kans gekregen om mensen te ontmoeten en uit te wisselen, net omdat ik er vanzelf niet makkelijk toe kom. Mijn nieuwe inzichten hebben wel geholpen om me meer op mijn gemak te voelen op plaatsen waar er genetwerkt wordt en om daar gewoon mezelf te zijn. Ik heb ook met oude contacten opnieuw verbinding kunnen maken. Maar er is nog heel veel ruimte voor verbetering op dat vlak.”

De start van het mediartist traject is de workshop “Setting the Stage”, waar je dieper ingaat op jouw kwaliteiten, waarden en je professionele doel. Wat heb je er voor jezelf uitgehaald? 

Sarah: “Het nadenken vanuit een waardengedreven kader maakte het comfortabel en concreet om na te denken over welke kwaliteiten ik heb, die ik daarvoor kan inzetten. Als voorheen iemand vroeg welke kwaliteiten ik heb, had ik niet genoeg houvast om daar pertinent op te antwoorden. Het bleef nogal vaag, algemeen en dus generisch. Door mijn waarden in kaart te brengen, was het ook makkelijker om van daaruit een doel te formuleren.”

Het meeste heb ik gehad aan een gesprek met mijn mediartist-coach. Ze kon goed distilleren wat mijn pijnpunten waren en haar advies was er op gericht om anders na te denken en naar mezelf te kijken.

Zijn er andere workshops die jou zijn bijgebleven?

Sarah: “De persoonlijke coaching van Louis bij het overlopen van mijn CV en het één op één gesprek met coach Nathalie. Naast de groepsworkshops had ik zeker ook nood aan die persoonlijke aanpak.”

Wat is de meerwaarde van de persoonlijke begeleiding?

Sarah: “Het gesprek is gericht op wat je echt bezig houdt en je stelt je makkelijker kwetsbaar en dus open op. Je gehoord voelen en tools aangereikt krijgen die je kunnen ondersteunen in je zelfontplooiing zijn een wezenlijk onderdeel in het opkrikken van je zelfvertrouwen en dus ook van je goesting om stappen vooruit te zetten.”

Wat zijn de belangrijkste moeilijkheden waarmee je als werkzoekende in de audiovisuele sector wordt geconfronteerd?

Sarah: “Het verbinden van goede financiële voorwaarden binnen een redelijke termijn voor de projecten waar je de grootste meerwaarde in voelt. Machisme, maar ook nog steeds een gebrek aan feministische en intersectionele solidariteit, gatekeeping, een sfeer van ons-kent-ons, eenvormigheid, een gebrek aan bottom-up denken, …”
“Eigenlijk dat we er - ondanks de in overvloed aanwezige creativiteit - niet in slagen om als sector geen exacte kopie van de maatschappij te zijn. We houden de status quo nog teveel in stand, met alle gevolgen vandien voor mensen op zoek naar werk.”

Je gehoord voelen en tools aangereikt krijgen die je kunnen ondersteunen in je zelfontplooiing zijn een wezenlijk onderdeel in het opkrikken van je zelfvertrouwen.

Heb je nog een gouden tip die je graag wil delen? 

Sarah: “Wat ik mezelf ook adviseer en probeer te concretiseren in mijn eigen leven: concentreer je op wat je tevreden maakt in je werk. Laat daar 85% van je inspanningen naartoe gaan. Omzeil wat je niet kan veranderen, hack de cultuur en zet ze naar je hand, zoek mogelijkheden die bij je passen. Uiteindelijk is dat duurzamer dan te trachten naar wat anderen als succesvol zien.”