Waarom hebben we het altijd over de ‘werk privé’-balans en niet over de ‘privé werk’- balans? Waarom moet het werk in balans zijn met het privé-leven en waarom brengen we ons privé- leven niet beter in balans met het werk?
Geven deze vragen aan dat de hoofdfocus in ons leven eerder gericht is op ons werk? Is het privé-leven ondergeschikt aan het werk? Moeten we ons privé-leven rond ons werk bouwen of kan het anders? Leven om te werken, of werken om te leven, of gaan beiden meer en meer in elkaar verglijden zonder dat dit noodzakelijk negatief hoeft zijn. Het is maar hoe we er naar kijken en onze behoeftes invullen. Heeft Corona onze blik of houding tegenover deze balans tussen privé en werk veranderd? Heeft het thuiswerken ons een nieuw bewustzijn bijgebracht?
Een van de dingen die Corona alvast veranderd of ons zelfs opgedrongen heeft, is het plaats- en tijdsonafhankelijk werken. Willens nillens moeten we ons werk inbedden
in ons privé-leven... letterlijk en figuurlijk. Thuiswerk werd de norm en dat is het, bij het ter perse gaan van dit magazine, nog steeds. Heeft Corona ons op (onze) vergankelijkheid gewezen? Ons gewezen op de behoefte aan en het meester kunnen zijn over onze tijd. Nodeloze verplaatsingstijd te kunnen vermijden. Zelf aan te geven wanneer we het meest productief zijn en dat ook te grijpen. Natuurlijk vraagt dit de nodige praktische afspraken, maar wie slaagt er in een 9 to 5 office-setting om vlotjes met alle collega’s samen een meeting in te plannen? Ook werkgevers en teamleaders maakten een shift in hun werk en dienden het volle vertrouwen te geven en stellen vast dat dit niet beschaamd werd. Al zeker niet bij die medewerkers die vinden dat hun werk zin heeft, zij die zich bewust zijn van het feit dat hun werk binnen een groter geheel past.
Mag ik genuanceerd stellen dat het weleens zou kunnen werken, dat nieuwe werken? Natuurlijk moeten enkele essentiële randvoorwaarden ingevuld worden om tot geolied thuiswerk te komen. Je hebt een goede technische omkadering nodig: liefst een goede stoel die je zonder doorzitwonden de dag door helpt, een aangepast scherm waarop je de belangrijke kleine lettertjes goed kan lezen, de noodzakelijke documenten bij de hand en een snelle internetverbinding misschien nog als het meest essentiële. Je moet je kunnen focussen, een werkplek hebben die niet je woon- en ontspanningsruimte is en niet geheel onbelangrijk, geen jengelende kinderen om je heen. Een volleerde thuiswerker kan er zelf wel nog een aantal opsommen. Ik beken, het is niet altijd mogelijk of gemakkelijk, maar wie heeft er op kantoor een ideale werkplek?
Ik geloof dat wanneer je een job hebt die bij je past, waarin je in je element bent en een sociaal en familiaal leven hebt dat je voldoening geeft, je op al deze 'ongemakken' een passend antwoord vindt. Nodigt Corona ons dan vooral niet uit om even stil te staan bij ons werk en leven tout court. Een uitnodiging die je dankbaar aanneemt of angstvallig uit de weg gaat. Misschien is stilstaan soms toch vooruitgaan?