Op het moment dat ik dit voorwoord schrijf, zet een groot deel van onze werkgevers en hun medewerkers de eerste stappen om terug uit stilstand te komen. Sommigen hebben hun werkzaamheden in aangepaste omstandigheden redelijk goed kunnen verder zetten. Anderen staan nog volledig stil of misschien beter geformuleerd, liggen volledig lam.
Willens nillens dwingt deze periode tot reflectie en dit zowel bij ondernemers als de individuele werknemers. Hoe overleef ik deze periode? Wat ga ik hierna doen? Beiden hopen het hoofd economisch boven water te houden en spreken al hun creativiteit aan om een aangepaste dienstverlening te creëren of zich nieuwe werkvormen aan te meten. Je moet zeer stevig in je schoenen staan om met deze uitdagingen om te gaan.
Ondernemingen die wankel in hun schoenen staan riskeren om te vallen. Het hoeft geen betoog dat onze sector ontzettend hard getroffen is en dat de gevolgen van deze crisis wel eens zeer lang zullen aanslepen. Vele producties en opdrachten, en dito inkomsten, zijn gewoon verloren, zo is dat. Onze sector maakt daarom ook met recht en rede aanspraak op ondersteuning van de overheid. Wij kunnen niet alleen de kost voor een gezonde maatschappij op onze schouders nemen.
Maar ook vele professionals dreigen om te vallen. Niet alleen de financiële onzekerheid zorgt voor immense psychologische druk, de onzekerheid over hoe lang deze situatie nog gaat duren en ook de nieuwe werkvormen zorgen voor onrust en vragen elke dag een enorme veerkracht: voltijds thuiswerken, kinderen begeleiden bij hun pre-teaching-activiteiten, sociaal isolement,... Respect.
Sinds het moment dat ik dit voorwoord schreef en het effectieve verschijnen van het magazine is sectorspecifieke gids voor de audiovisuele sector reeds verschenen en heeft de overheid al stappen gezet in het versoepelen van maatregelen om onze sector terug aan het werk te krijgen. Maar het zullen slechts de eerste stappen zijn in het echt herlanceren van onze sector.
Voor de overheid en intermediaire organisaties is het nu eveneens het moment om aan zelfreflectie te doen. Wat kunnen we samen doen om onze sector er terug bovenop te krijgen en te houden, en hoe gaan we met die ‘eendracht maakt macht’-gedachte verder? Financiële en fiscale incentives verkrijgen we door samen op te treden. Net als we samen resultaten kunnen boeken om de mensen die door de grote druk op breken staan te ondersteunen. door hen de nodige aandacht en steun te schenken, want zonder hen staan we nergens. mediarte neemt hier alvast het voortouw in met specifieke content en tools aan te reiken.
Ik durf te dromen van een nieuwe werkomgeving waarbij we het beste wat ons deze periode gebracht heeft blijven gebruiken: efficiëntere vergadertechnieken met daarbovenop een verlaagde ecologische voetafdruk, aandacht voor de nodige rustmomenten, bureauwerkdagen tov thuiswerkdagen, maar bovenal de creativiteit die we als individuen en als sector toch maar weer aan de dag leggen om te blijven staan.
Natuurlijk vallen er slachtoffers, maar laat dat ons niet tegenhouden om hoopvol vooruit te kijken en voor elkaar en bovenal voor onszelf te zorgen.
Reflecteren en vooruit kijken is, tot slot van dit voorwoord, ook wat Jonas De Maesschalck deed. Hij verliet in februari mediarte en was tot dan Digital Content Creator bij ons. In die hoedanigheid was hij verantwoordelijk voor de look and feel van mediarte en dus ook van de layout van het mediarte-magazine. Ik wil hem namens iedereen die betrokken is bij de werking van mediarte dan ook van harte danken voor zijn inzet en creativiteit. Jonas richt zich nu vol op de creatie van 3D animaties en het maken van muziek… en hij doet dat goed. Respect (bis).