Eindelijk is er een nieuwe versie van ons magazine. Met plezier nemen we de redactionele draad terug op om onze content ook via een gedrukt format leesbaar te maken. Strategische keuzes om tijd en middelen te voorzien voor andere prioriteiten liggen aan de reden van het uitblijven van eerdere edities. In dit voorwoord sta ik graag stil bij de oorzaak hiervan en daarvoor is het zinvol om de historiek van mediarte kort toe te lichten. Ik ben ervan overtuigd dat velen onder jullie deze niet kennen en jullie wel zou kunnen interesseren.
In 2006 kreeg ik als toenmalige coördinator van het Sociaal Fonds Podiumkunsten de opdracht om de opstart van het Sociaal Fonds voor de Audiovisuele Sector te begeleiden. Al snel werd de idee gelanceerd om een gemeenschappelijke organisatie op te zetten die de werking van beide fondsen zou beheren: mediarte, media en arte, de kunsten, verenigt in een organsatie. Zo ver is het nooit gekomen. Omwille van een aantal onverzoenbaarheden tussen beide sectoren werd deze doorgedreven samenwerking nooit gerealiseerd. Volledig begeesterd door dit nieuwe fonds nam ik afscheid van de podiumkunsten en belandde ik midden 2008 letterlijk thuis aan de keukentafel met de fantastische opdracht om effectief het sociaal fonds voor de audiovisuele sector op te starten. De naam mediarte bleef behouden, maar kreeg een andere uitleg: media, radio, televisie en al de rest.
Aan die keukentafel begon ik het verhaal van mediarte verder uit te tekenen, vonden we onze kantoren op de Landsroemlaan in Ganshoren, werden de eerste medewerkers aangeworven om onze eerste sectorconvenant met financiering van de Vlaamse regering te realiseren. Geleidelijk aan groeide mediarte uit tot een organisatie van een 5-tal personen. Een stabiel personeelsbestand en projecten die jaar na jaar in elkaar overliepen zorgden voor een organische stabiliteit. Die stabiliteit begon begin de jaren 2020 te wankelen toen we aan een gestage groei begonnen. Nieuwe collega’s, nieuwe projecten, complexere werkvormen om al onze projecten van de nodige kwaliteit te voorzien, historieken en gewoontes die met het vertrek van collega’s verloren gingen, corona, telewerk enzovoort. De gestage groei naar vandaag 11 personeelsleden zorgde voor een onmiskenbare nood aan een gestructueerde aanpak van de organisatie van onze werking.
In dialoog met collega’s van andere fondsen en ondernemingen van een soortgelijke grootte werd vastgesteld dat we allen met dezelfde problematieken en noden kamp(t)en. Bij de een al sneller gedetecteerd en geremidieerd dan bij de ander. De vaststelling van een nood is een ding, maar de strategie om het een en ander aan te pakken en deze te implementeren en uiteinelijk effectief ingang te doen vinden blijkt toch nog een ander paar mouwen te zijn.
Ik ben erkentelijk voor het vertrouwen dat het bestuur van mediarte uitsprak en het geloof om mediarte een nieuwe adem te geven. De voorbije periode doorliepen we een uitgebreid traject om onze missie, visie en waarden ter hereiken en te investeren in een solide structuur om mediarte klaar te maken voor de toekomst. Waarover later meer.
Sinds deze zomer hebben we onze intrek genomen in het Edmond gebouw in Koekelberg en weten we ons omringd door verschillende ondernemingen die actief zijn in onze sector (Sonhouse, Studio Souza, Vivi Film, The Pack, Nozon, de Unie van Regisseurs, de Wereldvrede, Panenka BXL, 1986 Costume, Jeanke Pizza, Baby Jane et autres). Met deze verhuis en de komst van een aantal nieuwe medewerkers zullen we met mediarte op een kwalitatieve wijze initiatieven nemen gericht op het aantrekken, ontwikkelen en behouden van het talent dat onze sector nodig heeft.