Het ligt niet aan de vrouwen… dat werd de voorbije weken nog maar eens duidelijk. Bij de vraag aan wie het niet ligt, daar hoeven we alvast niet lang bij stil te staan, maar hoe met deze problematiek omgaan dat blijkt wat minder eenvoudig. Want hoe ga ik hier nu als 46-jarige blanke man het beste mee om, hoe meng ik mij in het debat? Welk recht van spreken heb ik? Welke rol moet ik opnemen en welke initiatieven kan, moet, hoor ik als directeur van het sociaal fonds van onze sector te nemen? Ik stel me alvast open en luister naar de getroffenen en de slachtoffers.
Wijs ik met de vinger naar al die mannen die zich niet gedragen, of niet weten te gedragen, bied ik een troostende schouder aan getroffenen en slachtoffers, steek ik mijn vuist op of maak ik een vuist, reik ik een helpende hand aan zij die verandering willen brengen, ...
Hoe zorg ik ervoor dat ik mijn 16-jarige zoon niet noodzakelijk als een potentiële dader hoef te zien door hem de juiste waarden mee te geven, hoe zorg ik ervoor dat mijn 3 dochters geen potentiële slachtoffers hoeven te zijn en zich niet angstig hoeven op te stellen of met de vrees voor schaamte of met zorgen hoeven te leven?
Het is geen of-verhaal. The sense of urgency is duidelijk aanwezig en de verantwoordelijkheden in de grote en kleine mediahuizen worden genomen. Zaakvoerders, leidinggevenden dienen hun verantwoordelijkheid te nemen, een visie te ontwikkelen, een beleid te bepalen, zich te tonen en ogen en oren open te doen… ik heb het niet gezien, passeert niet (meer).
De voorbije maanden heeft mediarte samen met de Vlaamse Minister van Media, zijn kabinet en administratie, tal van sectorvertegenwoordigers en experten gezocht naar de juiste insteek, de beste aanpak om de strijd tegen grensoverschrijdend gedrag aan te gaan. Ik ben verheugd dat we in dit magazine het Actieplan, dat op 7 maart voorgesteld werd, kunnen toelichten en al enkele eerste acties kunnen lanceren.
Vanuit een sectorale aanpak en met een duidelijk engagement om kennis te delen zullen we de komende dagen, weken en maanden tools en handvatten aanreiken aan zij die actie willen ondernemen. Door het implementeren van een welzijnsbeleid en verantwoordelijken, te voorzien in de nodige documenten en procedures, door het bespreekbaar maken van de problematiek en ongewenst gedrag op de werkvloer, door professionals op te leiden tot vertrouwenspersonen, getuigen methodieken aan te leren om gepast te kunnen reageren, aandacht te trekken op intimiteit en hoe hier mee omgaan op de set en de werkvloer, ...
Grensoverschrijdend gedrag is complex, komt voor in verschillende gedaantes, gaat over macht, brengt onzekerheid, twijfel en schaamte met zich mee en is langs alle kanten triest. Laten we dit samen een halt toe roepen en niet langer stilstaan, maar vooruit bewegen. The time is now.