Het kleine scherm in transitie

Het kleine scherm in transitie
© Jojo Whilden (Netflix)

Het kleine scherm in transitie

"There's so many beautiful stories to tell and representation changes minds and hearts". Deze uitspraak van Krista Vernoff, schrijfster en producent van ‘Grey’s Anatomy’ (2005-heden), kon de impact van kunst op de maatschappij niet beter omschrijven. Ongeveer een eeuw geleden deed de komst van televisie deze uitspraak zijn allergrootste eer aan door haar verhalen zowat in alle woonkamers te laten binnendringen.

Laat dat nu net het zetje geweest zijn dat de onwetende maatschappij nodig had. Een medium waarmee ze zichzelf dag na dag kan bijschaven en dat zelfs transgenders een podium geeft om hun hoogste doel te bereiken: van dat podium afkomen en opgaan in de menigte.

In den beginne was er (bijna) niets

Toen series aan hun opmars begonnen in het begin van de jaren 00 van deze eeuw, waren transgender personages rariteiten. Hoewel hersenloze soapseries meer en meer plaats begonnen te maken voor degelijke, onderbouwde reeksen met boeiende personages, kwam de transgender community in een soort vacuüm terecht. De beledigende en denigrerende rollen in voorlopers als Married With Children (1986-1997) verdwenen langzaam maar zeker van het scherm, om vervangen te worden door ’neutrale‘ gastrollen.

Er duiken terugkerende trans* personages op in Ally McBeal (1997-2002), CSI (2000-2015), Nip/Tuck (2003-2010) en Doctor Who (2005-heden), en eenmalige verschijningen in talloze andere reeksen. Hoewel de seriemakers er in deze periode grotendeels in slagen om dergelijke personages respectvol in beeld te brengen, wordt het gegeven van een trans* acteur/actrice volledig over het hoofd gezien. Zonder uitzondering wordt deze kleine hoeveelheid transpersonages door cisgender (persoon van wie de seksuele identiteit overeenkomt met het biologische geslacht waarmee die geboren is, red.) acteurs en actrices gespeeld die meer niet dan wel tot de LGBT+ gemeenschap behoren.

Opvallend: zowel trans* vrouwen als trans* mannen worden afwisselend door cismannen en cisvrouwen gespeeld. Dat ook The L Word (2004-2009), nog steeds een van de bekendste en meest bekeken LGBT+ series, het in bovenstaande aspecten niet beter deed dan haar soortgenoten, is zowaar nog een grotere teleurstelling.

Lees het volledige artikel


Ook interessant voor jou