Holebi- en trans representatie op de vlaamse televisie: eigenlijk doen we het zo slecht nog niet!
GLAAD is de Amerikaanse organisatie die de representatie en afbeelding van LGBT+-personen op het Amerikaanse scherm beoordeelt. Volgens de organisatie zijn er in 2018 heel wat records verbroken voor de holebi- en trans representatie op tv. Uit hun diversiteitsstudie blijkt dat 8,8 procent van de 857 onderzochte series personages kent die zich openlijk op het LGBT+-spectrum bevinden.
Hoe zit het nu eigenlijk in Vlaanderen? Hoe lang moeten wíj zappen voordat we een LGBT+-personage in beeld zien?
Geen unicum
Ongeveer een kwart van alle Vlaamse fictieseries brengt minstens één belangrijk holebi- of trans personage in beeld. Algemeen gesteld lijkt het dan ook best goed te gaan met de representatie van seksuele en genderdiversiteit op het Vlaamse kleine scherm. Mensen die niet (enkel) op het andere geslacht vallen zijn al lang geen unicum meer in ons televisielandschap. Met rollen als die van Lewis, een trans jongen in zijn tienerjaren in de Ketnet-productie ‘4eVeR’, of Axelle, een preoperatieve gedetineerde in ‘Gent-West’, lijkt er ook qua genderdiversiteit een onmiskenbare kentering gaande.
Vanwege de aantoonbare focus op sociaal-realisme in de Vlaamse televisiesector hoeft dat ook niet meteen te verbazen. Als het doel is om televisiefictie te maken die in grote lijnen aansluit bij de leefwereld van hedendaagse Vlaamse kijker, zou het wat bizar zijn om het licht van de zon te ontkennen en de samenleving voor te stellen alsof ze uitsluitend zou bestaan uit vrouwen die op mannen vallen (en vice versa), of mensen die als mannen geboren zijn en zich daar compleet op hun gemak in voelen. Seksuele en genderdiversiteit zijn een sociale realiteit en televisiefictie die nastreeft om deze realiteit te reflecteren kan daar dan ook moeilijk omheen.