In het kader van het BRIFF, hebben mediarte in samenwerking met screen.brussels en Amplo op 25 juni laatsleden een conferentie gehouden in de vorm van een debat. Op deze conferentie lichtten verschillende gesprekspartners uit de sectoren van de audiovisuele sector en de filmindustrie hun arbeidsvoorwaarden toe.
Hoewel ze over een uiterst gevoelig onderwerp handelde, bood enkele boeiende analysemogelijkheden om vat te krijgen op de soms moeilijke arbeidsvoorwaarden van de sector.
Na een kort overzicht van de regels en arbeidsvoorwaarden vastgelegd door de bevoegde paritaire comités (Het PC 227 voor de audiovisuele sector en het PC 303 voor de filmindustrie), werd uiteraard gesproken over het nakomen van de regels.
Alle sprekers erkenden dat deze vastgelegde arbeidsvoorwaarden spijtig genoeg maar weinig worden nageleefd. Er werden verschillende mogelijkheden besproken door de vertegenwoordigers van de sector die voor de gelegenheid bijeenkwamen.
Het werkgeversstatuut in de sector
In de audiovisuele sector worden talrijke contracten niet rechtstreeks bij de werkgevers opgemaakt, maar via tussenbedrijven (uitzendkantoren of andere). Door de bank genomen vallen deze bedrijven niet onder het PC 227, wat problemen kan geven inzake het naleven van deze arbeidsvoorwaarden zoals voorzien door het PC, en dit verhindert een duidelijke visie van de sector.
Bij Amplo zijn we ons bewust van dit probleem. Daarom verbinden wij ons ertoe de regels van het PC 227 na te leven wanneer wij een contract opmaken voor een opdrachtgever die onder dit PC valt. Onze projectcontracten maken het overigens mogelijk freelancers uit de interimsector te halen en ze rechtstreeks onder te brengen in het PC 227 (deze van de opdrachtgever). Zo kunnen ze gebruik maken van de regels ervan en bijdragen betalen aan het sociaal fonds van het betrokken paritair comité.
De aard van de regels
Zijn de regels van het PC 227 aangepast aan de sector? Sommige sprekers hebben hier hun twijfels bij. Ze bekritiseren voornamelijk het standpunt van sommige vakbonden die de regels onderhandelen zonder op de hoogte te zijn van de werkelijkheid van de sector. Er werd een idee geopperd om een soort periodieke vakbond op te richten.
Andere sprekers bepleiten echter eerder meer investeringen in vakbonden: het is heel moeilijk om een representatieve vakbond uit de grond te stampen en de steun van andere beroepssectoren is een troef.
De vertegenwoordiger van het ACV rond de tafel op die dag drong erop aan dat zijn vakbond bereid is samen te werken met verschillende organisaties om de realiteit ervan niet uit het oog te verliezen.
De toepassing van de regels
Waarom aanvaarden de werknemers uit de sector te werken aan arbeidsvoorwaarden die in strijd zijn met de vastgelegde regels? De gesprekspartners hebben met name de regels in hoofde van de werknemers met de vinger gewezen.
Een gebrek aan controle door de sociale inspectie werd ook aangekaart. De sector is immers niet groot genoeg om de aandacht van controleurs te trekken.
Financieringsprobleem
De financieringskwestie van de audiovisuele sector werd eveneens besproken. De sector is vaak afhankelijk van de Tax Shelter waardoor meerdere gesprekspartners zich zorgen maken over de impact van de vertraging ervan op de arbeidsvoorwaarden.
Waardoor meerdere gesprekspartners zich zorgen maken over de impact van de gedaalde opbrengst ervan op de arbeidsvoorwaarden: het zorgde ervoor dat sommigen heel goed betaald werden, terwijl anderen in een financieel moeilijke situatie bleven. De gedaalde impact/lagere aandeel van de Tax Shelter op het financiële plaatje zou op die manier een beter evenwicht kunnen bewerkstelligen van de verloningen van de sector.
Tot slot, ondanks een soms vrij neerslachtige stand van zaken werd het debat toch afgesloten met een positieve noot, namelijk een herbevestiging van de bereidheid van de sector om zichzelf in vraag te stellen en samen te werken aan een verbetering van de arbeidsvoorwaarden.