Op 16 en 17 februari doet Steve Kaplan Brussel aan met zijn 2-daagse workshop "Comedy Intensive". We laten Steve alvast even aan het woord.
Waar moet een beginnend scenarioschrijver over waken bij het schrijven van comedy?
"De grootste fout die je kan maken is denken dat je superieur bent aan de personages die je schrijft. Het niet geloven in de menselijkheid van het personage en overuren maken om belachelijk gedrag te bedenken in een geforceerde poging om 'grappig' te zijn. Kijk eens rond, mensen zijn al behoorlijk belachelijk zonder enige hulp van jou. Zoals Edward Albee heeft gezegd, "laat je personages het werk doen". Als je levendige, gebrekkige karakters creëert, hoef je ze enkel te volgen en kijken waar ze je heen leiden. Toen Tony Kushner “Angels in America” schreef, een krachtig maar toch heel grappig scenario, zat hij in het middenstuk vast. Over die periode zei hij: "Ik wist verdomme niet wat ik deed. Dus ik dacht: ik ga het aan één van mijn personages vragen. Wie lijkt het meest op mij? Louis. Dus ging ik zitten, en ik vroeg: ‘Waar gaat dit toneelstuk over?’” Het antwoord leverde hem een hoop Tonys en Emmys op."
Hoe verschilt comedy van andere formats?
Comedy is de kunst om de waarheid te vertellen, en in het bijzonder om de waarheid over mensen te vertellen, over wat het betekent om mens te zijn. Veel mensen denken dat drama de belangrijke verhalen over ons leven vertelt. Drama helpt ons dromen over wat we zouden kunnen zijn: zou het niet geweldig zijn om zo veerkrachtig te zijn als Rocky, even gedurfd als James Bond of zo moedig als Jack Bauer? Om net zo gevoelig te zijn - of even sexy of even mooi - als de dokters van Grey's Anatomy?
Terwijl drama gelooft in de perfectie van de mens, werkt comedy veilig vanuit de kennis dat de mens niet perfect is: onzeker en onhandig - essentiële attributen van komedie - beschrijft dit ons niet allemaal? Terwijl drama een depressief iemand in een donkere nacht verbeeldt, ziet comedy die donkere en depressieve nacht, maar merkt ook op dat je in die donkere nacht de trui draagt die je al een paar dagen aan hebt, en vieze pindakaas uit de pot eet terwijl je naar Judge Judy zit te kijken. Het is nog steeds een donkere nacht, maar die nacht wordt draaglijker door het leven te relativeren. Het punt is dat comedy al onze gebreken, zwakheden en tekortkomingen ziet en ons nog steeds niet haat. Omdat gebrekkig zijn menselijk is. Drama vergoelijkt enkele van deze tekortkomingen, mijdt andere, verheerlijkt een paar en rechtvaardigt de rest. In drama worden fouten weggewerkt die de dramatische held grof of belachelijk zouden maken. Je hebt bijvoorbeeld nog nooit een Hamlet-productie gezien waarin Hamlet een scheet laat, toch? Natuurlijk niet. Omdat het dan een comedy zou zijn, niet? Comedy, aan de andere kant, omvat zowel onze menselijkheid en inherente zonden, onze belachelijke levens en diep verdriet, zonder al deze elementen te verwerpen. Het geniale van comedy is dat het de mensheid liefheeft zonder ze per se te vergeven. Comedy is de kunst om de waarheid te vertellen over het mens zijn.
Bestaat er een universele taal voor comedy? Hoe kun je comedy schrijven voor een internationaal publiek?
Toen ik voor het eerst de gelegenheid kreeg om over de hele wereld te spreken, moet ik toegeven dat ik me een beetje zorgen maakte. Videoclips, die een groot deel van de workshop uitmaken, illustreren de instrumenten en principes die ik aanleer. Natuurlijk komen de meeste clips uit Amerikaanse televisie- en Hollywoodfilms. Toen ik voor het eerst in Engeland presenteerde, vroeg ik me af: Wie ben ik om comedyclips te laten zien aan de Britten, het land van Fawlty Towers en Monty Python? Toen ik werd uitgenodigd om in Singapore te spreken, dacht ik: “Oh my god, ze hebben een kind zojuist geslagen alleen maar omdat hij kauwgom in het openbaar had zitten kauwen. Als ze een paar van mijn clips zien, kan ik worden geëxecuteerd!” Maar in beide gevallen was ik aangenaam verrast door de reactie op de clips en op de workshop in het algemeen. Het publiek lacht even hard om de ‘40 Year Old Virgin’ en de Groundhog-day in Kiev, Mumbai en Singapore, als in New York en Los Angeles. En overal waar ik kom laat het publiek me kennismaken met nieuwe schrijvers en komieken uit hun gemeenschap.
Wat ons verdeelt, is misschien taal, gewoonten, politiek of cultuur, maar wat ons bindt, is dat we allemaal mens zijn.
Comedy is de kunst om de waarheid te vertellen, en specifiek, de kunst om de waarheid over mensen te vertellen. We lijken veel meer op elkaar dan dat we anders zijn. We verlangen allemaal naar soortgelijke dingen en lijden aan soortgelijke onzekerheden. De personages uit Griekse komedies van 2500 jaar geleden zouden nog werken bij iedereen die ooit een tv-sitcom heeft gezien.
En de manier om te schrijven voor een internationaal publiek is om je eigen specifieke waarheid te vertellen, in plaats van proberen te schrijven voor een ongedefinieerde, onbekende, gemeenschappelijke deler. Ik ben geboren in New York en woon in Los Angeles, maar de verhalen en personages in Amelie, Monsoon Wedding en The Full Monty werken voor mij evengoed als comedy’s uit de VS.
Helpen boeken over “screenwriting” je om beter te schrijven?
Wel, ze doen zeker geen kwaad.. Vooral mijn twee boeken: The Hidden Tools of Comedy en mijn nieuwe The Comic Hero's Journey! (lacht) Ik zou ook “Adventures in the Screen Trade” van William Goldman aanbevelen, al was het maar voor de duidelijkheid, beknoptheid en elegantie van de openingsscènes van Butch Cassidy. En mijn uitgever, Michael Wiese Productions, biedt een hele reeks ongelooflijk nuttige boeken, zoals Save the Cat en The Writer's Journey.
Maar nog nuttiger is het om zoveel mogelijk comedy te zien. Er zijn meer dan 100 jaar film- en television comedy's beschikbaar om te bekijken. Als je er het maximum uit leert, kun je je eigen schrijven alleen maar verbeteren. Bekijk een populaire film en lees vervolgens het scenario (de meeste zijn online beschikbaar). Bekijk de film opnieuw, analyseer de opbouw, de balans tussen karakter en plot, “prat falls” en pathos. Kijk dan nog een keer, en herhaal. En onthoud wat Picasso zei: "Goede kunstenaars kopiëren, geweldige artiesten stelen." Wat hij bedoelde was dat grote kunstenaars door het geweldige werk snuffelen van anderen, er uitnemen wat ze willen, de rest achterlaten en dan met wat ze hebben iets creëren dat onbetwistbaar van henzelf is. Dus zorg ervoor dat je steelt van de beste - onthoud altijd dat je het een eerbetoon mag noemen.
Kan je ons enkele praktische tips geven om beter te worden in het schrijven van comedy?
Naast het zorgen dat je elke dag schrijft, zou ik drie dingen willen voorstellen:
- Volg eerst een improvisatieworkshop. Omdat een groot deel van comedy gebaseerd is op personages, is improvisatie de beste manier om in het hoofd van een personage te kruipen. Zelfs als je niet geïnteresseerd bent om performer of acteur te zijn, zijn de komische vaardigheden die je leert van onschatbare waarde bij het schrijven - of het nu een langspeel scenario is of een kort verhaal, of gewoon een set-up en clou. Improvisatie is de beste ervaring voor schrijvers om te begrijpen hoe personages denken, voelen, spreken en handelen. Het is van vitaal belang om door de ogen van je personages te kijken en hun mening te begrijpen - improvisatietrainingen leren je dat aan. En grappige mensen worden grappiger in het gezelschap van andere grappige mensen.
- Ten tweede is het belangrijk om lid te worden van een schrijversgroep. Comedy kan niet bestaan in een vacuüm; ook al is het een kleine groep van collega-schrijvers, het is belangrijk dat je je teksten hardop leest voor een publiek. Onthoud ook dat als je je script wilt laten lezen, je altijd gratis drankjes moet serveren. Een blij publiek is een lachend publiek.
- En ten slotte, als je het aankunt, beeld je voortdurend in dat je geboren bent in een gezin waarin Steven Spielberg je oom is.
