Op jonge leeftijd verkoos Nathalie Basteyns fictie al boven realiteit. Vandaag kent iedereen haar als regisseur van Vlaamse kleppers zoals Beau Séjour, Clan, Façades en Mirakel n° 71. Door multiple sclerose (MS) belandde ze acht jaar geleden in een rolstoel. Dat weerhield haar er niet van om haar job te blijven uitoefenen. Met succes.
Een ‘goedemorgen’ kan zoveel impact hebben op de rest van de dag.
Nathalie Basteyns: “Ik weet nog dat ik als kind tien videocassettes per weekend ging uitlenen in een videotheek in Hasselt. Die had ik dan op één dag uitgekeken. Al zolang ik me kan herinneren houd ik van fictie en niet van de realiteit. Een van mijn lievelingsfilms vroeger was ‘La Piscine’ en tal van andere Franse films met Alain Delon. Eigenlijk was ik nog te jong voor die films, maar ik keek stiekem (lacht). Ik vond de beelden en acteurs, het totaalplaatje, altijd zo prachtig. Ik vergat de wereld rondom mij wanneer ik naar fictie keek en dat doe ik nog steeds.”
Het werd uiteindelijk zelfs je broodwinning.
Nathalie: “Mijn ouders hadden andere plannen voor mij. Zij wilden dat ik advocaat of chirurg werd. Geen ‘artiest’. Maar ik was vastberaden en wilde koste wat kost aan Sint-Lukas gaan studeren. In mijn vriendenboekje van vroeger stond al dat ik regisseur wilde worden wanneer ik groot werd. Piloot stond trouwens op nummer twee, maar mijn ogen zijn daar te slecht voor (lacht)."
Wat wil je bereiken met de dingen die je maakt?
Nathalie: “Ik wil vooral een legacy nalaten voor mijn kinderen. Ik wil dat ze trots zijn op hun mama wanneer ze mijn werk zien. Voor de rest wil ik dingen losmaken in mensen. Ze aanzetten tot anders en ruimer denken, tot toleranter worden. En ook niet onbelangrijk; ik vind het leuk om via mijn acteurs de dingen te doen die ik zelf niet meer kan. Dansen, springen, lopen.”
Wie zijn je persoonlijke rolmodellen?
Nathalie: “Ik hou van mensen die er keihard voor gaan en daarnaast toch altijd vriendelijk blijven. Vroeger had ik 72 posters van Madonna aan mijn muren hangen. Toen was zij mijn rolmodel. Pas later ben ik erachter gekomen dat zij eigenlijk helemaal geen lieve mevrouw is (lacht). Ik denk ook aan Caroline Pauwels die onlangs overleed. Zij was de laatste jaren ook echt een rolmodel voor mij. Een week voor ze stierf, nam ze nog de tijd om me een gelukkige verjaardag te wensen. Ze zei me dat ik voor altijd mijn glimlach moest behouden. Misschien zijn dat wel onze echte rolmodellen. Mensen in ons dagelijks leven die ons door de dag sleuren en die ons echt zien staan.”
Voor velen, zeker in de filmwereld, ben jij ook een rolmodel.
Nathalie: “Er zijn dingen met mij gebeurd en die gebeurtenissen heb ik vormgegeven in mijn werk. Dat is soms moeilijk. Twee dagen geleden zat ik nog zwaar in de put. Maar verder blijf ik gewoon gaan en geef ik niet op. Hoe vaak denken we dat de wereld zal vergaan? Maar uiteindelijk komt de zon altijd weer op. Ik laat me inspireren door de problemen die ik tegenkom.”
Wat zou je als advies geven aan jonge regisseurs?
Nathalie: “Vecht voor je product. Blijf geïnteresseerd in alles wat er om je heen gebeurt. Beelden, klanken, mensen. Houd je ogen ten alle tijden open en wees geprikkeld. En dus ook: wees vriendelijk tegen iedereen op set, niet enkel tegen je acteurs. Samenhorigheid is zo belangrijk. Een ‘goedemorgen’ kan zoveel impact hebben op de rest van de dag. Je maakt uiteindelijk deel uit van een team en iedereen heeft elkaar nodig. Wees niet te arrogant, maar weet wel hoe je een team moet aansturen. People skills, interesse en vriendelijkheid zijn belangrijke sleutels.”
Merk je na 25 jaar een verschil op in het tv-landschap?
Nathalie: “Als je het hebt over diversiteit begint dat stilletjes wel op gang te komen, maar het kan natuurlijk nog beter. Kijk maar naar Nederland. Daar heb je nieuwsankers van elke kleur. Ook krijgen de acteurs van kleur in films en series ‘normale’ rollen en niet enkel rollen als drugsdealer. Ik denk eerlijk gezegd dat dit vooral in Vlaanderen nog een probleem is. In Brussel en Wallonië is dat minder het geval. Dat is trouwens een van de redenen waarom ik me beter thuis voel in Brussel. Voor de rest is er in televisie veel minder geld tegenwoordig. Producties moeten met steeds kleinere budgetten werken. Ik hoop ten zeerste dat Elon Musk investeert in de Vlaamse televisie (lacht).”
