Joosje studeerde af als regisseur, maar ontdekte al snel dat de productie van kortfilms haar ook goed lag. Tegenwoordig werkt ze als assistent producer bij productiehuis Mirage.
“Positieve discriminatie blijft een bizar gegeven. Jammer genoeg is het nog steeds nodig.”
Was regisseur of producer worden een kinderdroom?
Joosje Hendrikx: “Vroeger dacht ik altijd dat ik aan het conservatorium zou gaan studeren. Lange tijd deed ik klassieke piano, maar ik heb erg kleine handen. Een octaaf spelen gaat daardoor niet altijd zo vlot (lacht). Daarbij miste ik ook een echte drive, het was niet mijn droom. Ik wist wel altijd dat ik iets in de creatieve, culturele sector wilde doen. Ik dacht aan fotografie, maar plots had elke tiener een DSLR-camera en bijbehorende Facebook-pagina 'John Doe Photography'. Uiteindelijk besliste ik om film te gaan studeren. Ik maak nog steeds graag foto’s, maar ik wou ook schrijven en verhalen vertellen… Tegen mijn verwachtingen in haalde ik het ingangsexamen en ben ik uiteindelijk met grote onderscheiding afgestudeerd.”
Je studeerde af als regisseur, maar werd toch producer.
Joosje: “Ik studeerde om zelf maker te worden, maar tijdens mijn bachelor en master merkte ik al snel dat ik ook een talent heb voor productie. Dat ontging medestudenten ook niet en meer en meer werd ik gevraagd om masterproeven te produceren. Daarna werkte ik als freelance monteur, maker en producer. Uiteindelijk belde Potemkino mij op en tegenwoordig werk ik enkel nog in productie.“
Hoe ziet het takenpakket van een producer er uit? Wat is zo leuk aan de job?
Joosje: “In productie ziet elke dag er anders uit en dat is wat ik zo leuk vind aan mijn job. De ene dag ben je bezig met dossiers en subsidies aanvragen. De volgende dag sta je op set. Het is een afwisselende, maar immer boeiende job. Je moet kunnen multitasken, maar er komt ook een erg creatieve kant bij kijken. Als producer maak je elke stap van het creatieproces mee. Dat geeft een enorme voldoening. De job brengt ook een grote verantwoordelijkheid met zich mee. Er hangen telkens twintig balletjes in de lucht en jij moet ervoor zorgen dat ze allemaal blijven hangen. En welk balletje prioriteit krijgt. Organiseren moet wel echt in je zitten als je producer wil worden. Je moet leiding kunnen geven en structureel kunnen werken. En goed kunnen bellen. Enorm veel bellen (lacht)."
Wat wil je graag bereiken?
Joosje: “Het zou cool zijn om een langspeelfilm te kunnen produceren als lead producer. Op termijn zou ik ook nog eens graag iets maken als regisseur. Maar voorlopig wil ik me vooral op productie focussen en me daarin verder ontwikkelen. Uiteindelijk ben ik nog relatief ‘groen’.”
Welk advies zou je geven aan iemand met interesse in productie?
Joosje: “Altijd je buikgevoel volgen is voor mij het belangrijkst. Verder denk ik dat alles mogelijk is als je de combinatie van doorzettingsvermogen en talent hebt. Je gaat heel hard moeten werken om je doel te bereiken. Het is een complexe job, dus ik zou het enkel aanraden als je er echt een passie voor voelt. Projecten goed kunnen verkopen is ook wel een must."
Had je als jong meisje ooit gedacht dat het voor een vrouw moeilijker zou zijn om bepaalde jobs uit te oefenen?
Joosje: “Ik was me daar niet van bewust tot ik film ging studeren. Om te beginnen zaten er weinig vrouwelijke studenten in mijn richting, wat ik al een red flag vond. Later in de opleiding merkte je het bijvoorbeeld ook als er op set functies verdeeld moesten worden. Wij, vrouwen, kregen niet snel de rol van DOP, maar moesten dan make-up-artiest zijn, of actrice. Dat gebeurde niet met slechte bedoelingen, maar dit patroon moet echt doorbroken worden. Zo voelde ik me op de filmset van mijn masterproef enorm onzeker door mijn eigen crew. Wanneer ik bijvoorbeeld om een extra take vroeg, werd ik afgewimpeld en werd er mij verteld dat we het shot echt wel hadden, dat ik niet goed wist wat ik wou. Terwijl diezelfde mensen over een mannelijke medestudent zouden zeggen dat hij juist heel precies en perfectionistisch is. De harde waarheid is dat je als vrouw waarschijnlijk nog harder moet werken.”
Is er vooruitgang in het TV-landschap ten opzichte van een paar jaar geleden?
Joosje: “Er begint verandering te komen, maar iedere verandering gaat traag. Verder heb ik ook het gevoel dat white feminism serieuzer wordt genomen dan de emancipatie van mensen van kleur. Dit is echt een probleem. We leven in een multicultureel land, maar dat wordt niet vertaald naar het scherm. En wanneer dit wel gebeurt, wordt er aan typecasting gedaan. Ik merk ook wel dat het moeilijk is om altijd de juiste mensen te casten of aan te nemen. Dit komt omdat mensen van kleur vaak niet dezelfde kansen krijgen en dit moet veranderen.”
Wat is je mening over quota?
Joosje: “Ik heb daar geen eenduidig antwoord op, maar denk dat quota wel een noodzakelijke stap zijn die we soms moeten inschakelen om een goede balans tussen werklandschap en samenleving te krijgen. Ik ben geen fan van hokjes. Ik sta bijvoorbeeld niet te popelen als het gaat over een filmfestival voor uitsluitend vrouwen. Dat lijkt dan te veel op: ‘Wow, je bent een vrouw en maakt een film. Dikke pluim!’ Positieve discriminatie blijft een bizar gegeven. Jammer genoeg is het nog steeds nodig.”
